اهمیت مراکز تعلیم و تربیت و تلاش های مرموز استعمار خارجی

      منبع:وصیت نامه حضرت امام خمینی (ره)
       از امور بسیار با اهمیت و سرنوشت ساز،مسأله مراکز تعلیم و تربیت از کودکستانها تا دانشگاههاست که به واسطه اهمیت فوق العاده اش تکرار نموده و با اشاره می گذرم :

       باید ملت غارت شده بدانند که در نیم قرن اخیر آنچه به ایران و اسلام ضربه مهلک زده است،قسمت عمده اش از دانشگاهها بوده است.اگر دانشگاهها و مراکز تعلیم و تربیت دیگر با برنامه های اسلامی و ملی در راه منافع کشور به تعلیم و تهذیب و تربیت کودکان و نوجوانان و جوانان جریان داشتند،هرگز میهن ما در حلقوم انگلستان و پس از آن آمریکا و شوروی فرو نمی رفت و هرگز قراردادهای خانه خراب کن بر ملت محروم غارتزده تحمیل نمی شد و هرگز پای مستشاران خارجی به ایران باز نمی شد و هرگز ذخایر ایران و طلای سیاه این ملت رنجدیده در جیب قدرتهای شیطانی ریخته نمی شد; و هرگز دودمان پهلوی و وابسته های به آن اموال ملت را نمی توانستند به غارت ببرند و در خارج و داخل پارکها و ویلاها بر روی اجساد مظلومان بنا کنند و بانکهای خارج را از دسترنج این مظلومان پر کنند و صرف عیاشی و هرزگی خود و بستگان خود نمایند.

       اگر مجلس و دولت و قوه قضائیه و سایر ارگانها از دانشگاههای اسلامی و ملی سرچشمه می گرفت،ملت ما امروز گرفتار مشکلات خانه برانداز نبود و اگر شخصیتهای پاکدامن با گرایش اسلامی و ملی به معنای صحیحش نه آنچه امروز در مقابل اسلام عرض اندام می کند از دانشگاهها به مراکز قوای سه گانه راه می یافت؛امروز ما ،غیر امروز و میهن ما ،غیر این میهن و محرومان ما از قید محرومیت رها و بساط ظلم و ستمشاهی و مراکز فحشا و اعتیاد و عشرتکده ها که هر یک برای تباه نمودن نسل جوان فعال ارزنده کافی بود در هم پیچیده و این ارث کشور بر باد ده و انسان برانداز به ملت نرسیده بود...

        دانشگاهها اگر اسلامی انسانی ملی بود،می توانست صدها و هزارها مدرس به جامعه تحویل دهد; لکن چه غم انگیز و اسفبار است که دانشگاهها و دبیرستانها به دست کسانی اداره می شد و عزیزان ما به دست کسانی تعلیم و تربیت می دیدند که جز اقلیت مظلوم محرومی همه از غربزدگان و شرقزدگان با برنامه و نقشه دیکته شده در دانشگاهها کرسی داشتند; و ناچار جوانان عزیز و مظلوم ما در دامن این گرگان وابسته به ابرقدرتها بزرگ شده و به کرسیهای قانونگذاری و حکومت و قضاوت تکیه می کردند و بر وفق دستور آنان یعنی رژیم ستمگر پهلوی عمل می کردند.
     اکنون بحمدالله تعالی دانشگاه از چنگال جنایتکاران خارج شده و بر ملت و دولت جمهوری اسلامی است در همه اعصار که نگذارند عناصر فاسد دارای مکتبهای انحرافی یا گرایش به غرب و شرق در دانشسراها و دانشگاهها و سایر مراکز تعلیم و تربیت نفوذ کنند; و از قدم اول جلوگیری نمایند تا مشکلی پیش نیاید و اختیار از دست نرود.
و وصیت اینجانب به جوانان عزیز دانشسراها و دبیرستانها و دانشگاهها آن است که خودشان شجاعانه در مقابل انحرافات قیام نمایند تا استقلال و آزادی خود و کشور و ملت خودشان مصون باشد.

فرازی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار جمعى از مداحان و ستایشگران اهل‏بیت (علیهم‏السّلام) در مورخ 4/4/87
.... آنچه که امروز لازم است، این است که همه این وظیفه را بشناسند، بدانند که ما کجا هستیم. یک عده‏اى غفلت میکنند، نمیفهمند که ما این همه حرکت کرده‏ایم، پیش آمده‏ایم؛ نمیفهمند که ما هنوز راه طولانى‏اى در پیش داریم؛ نمیفهمند که ما دشمن داریم، دشمن از تنبلى ما، از غفلت ما، از اختلاف ما، سوء استفاده میکند.

     مخاطب بیشتر این حرف شخصیتهاى مطرح جامعه - سیاسى و فرهنگى و غیره - هستند که باید مراقب حرف زدنهاى خودشان، مراقب نوشتنهاى خودشان، مراقب موضع‏گیریهاى خودشان باشند. اتحاد و اتفاقى که رمزِ همه‏ى پیشرفتها و پیروزیهاست، امروز بیشتر از همه براى این کشور لازم است.

     مسئولین کشور هم واقعاً دارند زحمت میکشند، حقیقتاً دارند زحمت میکشند. دولت، مسئولین، مدیران بخشهاى مختلف، تلاش میکنند. اگر کسى ایراد و انتقادى هم دارد، نباید آن را جورى مطرح کند که این مدیرى که در تلاش هست براى اینکه کار را بهتر انجام دهد، او را تضعیف کند.

      اختلافات غالباً از هوسهاى نفسانى بر میخیزد. اگر کسى بگوید این عمل من که اختلاف‏انگیز بود، تفرقه‏انگیز بود، براى خداست، این را باور نکنید. تفرقه‏ى بین مؤمنین کارِ خدائى نیست، براى هدفِ خدائى انجام نمیگیرد؛ کار شیطانى است؛ کار شیطانى است. ایجاد بغضاء و کینه بین مؤمنین، فضاى اختلاف را به وجود آوردن، این کار شیطان است، کار خدائى نیست. کار خدائى همدلى است.

     یک نفر یک کارى دارد، مسئولیتى را بر عهده گرفته، دیگران باید کمک کنند تا کار را خوب انجام دهد. اگر ضعفى داشت، به او تذکر دهند؛ اما نگذارند او تضعیف شود. این کسى که این عَلم را بر دوش کشیده، بلند کرده، همه باید کمکش کنند؛ یکى عرقش را پاک میکند، یکى بادش میزند.

      اگر دیدند که در نگه داشتن عَلم دارد اشتباه میکند، راهش این نیست که یک مشتى هم به پشتش بزنند، خودِ او و عَلم را سرنگون کنند. راهش این است که کمکش کنند این اشکال برطرف شود؛ این نکته را باید همه توجه کنند، بخصوص کسانى که در عرصه‏ى سیاست و در عرصه‏ى فرهنگ و در عرصه‏ى رسانه و در عرصه‏هاى گوناگون نقش و حضورى دارند.

      پروردگارا! به محمد و آل محمد تو را سوگند میدهیم ما را از شناسندگان و دوستداران و ارادتمندانِ اهل‏بیت (علیهم‏السّلام) قرار بده؛ ما را با این ایمان و اعتقاد زنده بدار و با این ایمان و اعتقاد بمیران؛ ما را در دنیا و آخرت از آنها جدا مفرما.

     پروردگارا! وظائف ما را براى ما تسهیل بگردان؛ آنچه که از ما سؤال خواهى کرد، ما را بر انجام آن موفق بدار؛ قلب مقدس ولى‏عصر را از ما راضى و خشنود گردان.

با تشکر از وبلاگ (ما کجا ؟! آقا کجا ؟!) http://rahnamud.parsiblog.com/

 در نظام تعلیم و تربیت اسلامی لازم است آموزش وپرورش غلط اصلاح گردد که از آن جمله :

به ما یاد دادند به جای اینکه با هم بخندیم ، به هم بخندیم !

به ما یاد دادند به جای اینکه با هم فکر کنیم ، به خود فکرکنیم !

واین امر بر عهده ی همه ی ما معلمان است که فرزندانمان را آزاداندیش بار آوریم !

اللّهم صلّ علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها

امام باقر(ع):

تو را می ستایند، فریب مخور!

به تو خیانت می کنند، تو مکن!

تو را تکذیب می کنند، آرام باش!

تو را نکوهش می کنند، شِکوه مکن!

مردم شهر از تو بد می گویند، اندوهگین مباش!

همه ی مردم تو را  نیک می خوانند، مسرور نباش!

آنگاه تو از ما خواهی شد!

آموزش و پرورش باید بتواند از تجارب سی سال خدمت صادقانه ی اعضای خویش(بدون ملاحظه ی منافع حزبی و گروهی)منتفع  گردد

و این مهم تنها با رویکردی مثبت به ندای درونی اش ممکن می باشد؛ندای کسانی که با آن سوخته اند تا بسازند و اینک به بهانه ی 

بهار سال نوآوری و شکوفایی می خواهند دلسوزانه و از راه های میانبـُر آموزش و پرورش را به سر منزل مقصود رسانند!

اگر در وزارت آموزش و پرورش،گوش یا گوشهایی شنوا باشند؛ این نداهای مهربان فراوانند و بواقع بسیار هم فراوانند؛تنها به این شرط که

آن گوش یا  گوشها فرانگر و دوراندیش باشند! 

آموزش و پرورش، مهمترین کار یک کشور 

اگر کشورى بخواهد به عزت مادى، به سعادت معنوى، به سیطرى سیاسى، به پیشروى علمى، به آبادانى زندگى دنیا، به هر آرزویى، بخواهد دست پیدا کند، باید به آموزش و پرورش به عنوان یک کار بنیادى، مقدماتىِ لازم بپردازد؛ چرا؟ چون همه‏ى این کارها به نیروى انسانى احتیاج دارد.

نیروى انسانى هم عمدتاً در آموزش و پرورش شکل می گیرد و صورت می بندد؛ بطورى که اگر آموزش و پرورش ما ، که تقریباً دوازده سال از بهترین فصل عمر یک انسان را در اختیار دارد، به شکل مطلوبى کار کند، باعث می شود که جوانى که در این جا ساخته شده و قالب‏گیرى شده و صورت‏بندى شده، دیگر کمتر احتمال تغییر بنیانى در حوادث آینده در او برود. اگر آن جوان شکلِ خوبى گرفت، به همین شکل کمابیش زندگى را ادامه خواهد داد.

پس آموزش و پرورش کانون اصلىِ ساختن و پرورش دادن و تولیدِ آن عاملِ اساسى است؛ که چیست؟ انسان است؛ انسان کارآمد، نیروى انسانى. بنابراین در زمینه‏ى مسائل انسانى که نگاه کنیم، هیچ مسئله‏اى، هیچ نهادى بالاتر، مهمتر از آموزش و پرورش نیست...

مطلب دیگرى که باید در نظر داشت، این است که آموزش و پرورش کنونىِ کشور ما، ساخته و پرداخته‏ى فکر ما و برنامه‏هاى ما و فلسفه‏ى ما نیست؛...نظام آموزش و پرورش ما یک نظام غرب‏زده، تقلیدى، مبتنى بر باورها و مبانى پذیرفته‏ى در اروپا بود...

فرازی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار وزیر، معاونان و مدیران آموزش و پرورش سراسر کشور؛3/5/1386

و اما اینک ما دلسوزان برای نوسازی، نوآوری و شکوفایی در آموزش و پرورش چه باید بکنیم؟!

هنر مدیر،انجام کار بوسیله دیگران است و اوست که باید فرآیند مدیریت( برنامه ریزی، سازماندهی،فرماندهی،هدایت و نظارت) را در دست گیرد و حداقل دو ساعت در روز در حال فکر، طرح و برنامه باشد؛

اگر امر آموزش و پرورش را به کاردانان و کارشناسان بعمد فراموش شده ی! دوره های گوناگون آموزش و پرورش بسپارند و محصول اطاقهای فکر درون سازمانهای تابعه را به دقت ملاحظه کنند،به یقین خواهند یافت که آموزش و پرورش دارای  گوهرهای نابی است که فقط وزیرانی دلسوز چون رجایی و باهنر می توانند آنها را تقدیم جامعه ی ایران اسلامی نمایند.امید که رهروان عاملی برای امام خمینی(ره)، مطهری، بهشتی ، رجایی ، باهنر و خامنه ای(مد ظله العالی) باشیم!

سرخوش آن عیدی که آن بانی نور 

از کنار کعبه بنماید ظهور

قلبها را مهر هم عهدی زند

 از حرم بانگ اناالمهدی(عج)زند

سال ؛ سال نوآوری و شکوفایی مبارک !.

           هوشیار باشیم که شیطان از شگردهای گوناگون در آدمیان نفوذ می کند ؛

           گاهی است که  با دین و مذهبی جعلی ، ما را از دین و مذهب نابمان دور می سازد و گاهی با سنگین جلوه دادن امور مربوط به دین ، ما را از نزدیک شدن به آنها باز می دارد.

          از قدیم گفته اند: "سنگ بزرگ علامت نزدن است."

          متأسفانه خود ما نبز نا خودآگاه به این وسوسه دامن زده یا می زنیم و گاه دچار آن می شویم !

          به عنوان مثال پیرامون قرآن ؛  برخی آنقدر اغراق آمیز از دور بودن فهم انسان ! از درک معانی متعالیه آن دم    می زنند که آن را در طاقچه های منزل و حتی در بالاترین  و دور دست ترین طبقات کتابخانه اشان جای می دهند ! تا مبادا قرآن در مبادی و مجاری زندگی اشان جاری و ساری شود !

       غافل از آنکه  خداوند قرآن را نازل کرد( و بلا تشبیه بسان یک استادکه چون سر و کارش با کودکی فتاد ،بناچار زبان کودکی با وی گشاد ؛ او نیز) آن را که اصلش در لوح محفوظ می باشد ، در شب قدر به صورت قرآن یعنی خواندنی  در حد فهم تمام آدمیان پایین آورد تا همگان ،آن کتاب خواندنی را بخوانند و بواقع آدم و بهتر بگویم انسان شوند.

      در این میان کلام رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز از این آسیب در امان نیست و بجز عده ای قلیل ، دیگران در حد تعارفات مشمئزکننده با بیانات گهر بار ایشان که بر گرفته از آیات و روایات است ، برخورد می کنند و رهنمودهای ایشان را با لطایف الحیل به فراموشی عامدانه می سپارند و سخن از دور بودن جایگاه افراد از فهم ودرک منویات  ایشان می زنند تا مبادا سخن از بازخوانی سخنان آن عزیز دل و در واقع عمل به آنها فراهم آید!

        امید که در سال جدید به بازخوانی آن کلام و عمل بدان موفق گردیم. انشاءالله

 با آرزوی سالی همراه با احسن الحال